อ่านแล้วเม้นด้วยน้าา http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1262773&chapter=8
Let me know 7
"อ่ะ.."
"จีมินตื่นแล้วหรอ"
"พี่จิน?"
"อือ พี่เอง"
"มินมาอยู่บ้านได้ไง"
"มินหมดสติไปน่ะ"
"แล้ว..แทฮยอง?"
"แทฮยองอะไร?"
"เขาช่วยมินไว้"
"จองกุกเป็นคนช่วยไว้ต่างหากล่ะ นี่เราจำอะไรไม่ได้เลยหรอ"
"จองกุกหรอ.. แล้วจองกุกอยู่ไหนล่ะครับ"
"กลับไปแล้วล่ะ ไอโฮปปป จีมินฟื้นแล้ว"จินพูดกับจีมินเสร็จก็หันไปตะโกนเรียกอีกคนต่อ
"จีมินเป็นไงบ้าง?"
"พี่โฮป ยุนกิ.. ทำไมมาด้วยกันล่ะ?"
"คืองี้..
==J-Hope==
"คืองี้.."
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"จีมินระวัง!!!" ผมได้ยินเสียงคนเรียกชื่อจีมิน เลยวิ่งออกไปดูตรงหน้าต่าง เห็นจีมินกับผู้ชายคนนึงนั่งอยู่ตรงที่ที่กระถางต้นไม้ตกลงไป ผมมองขึ้นไปบนดาดฟ้าตึกที่ผมอยู่ก็เห็นเงาคน ผมเลยรีบวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้าด้วยความเร็ว
ขึ้นไปก็ไปพบกับผู้ชายผิวขาวตัวเล็กๆคนนึงกำลังยืนอยู่ตรงแถวระเบียงที่กระถางต้นไม้นั้นตก คนที่อยู่ตรงนั้นดูจะตกใจเล็กน้อยเมื่อหันมาแล้วเจอผม
"ตกใจอะไร"
"ก็นายโผล่มาตอนไหนล่ะ"
"ตอนไหนไม่สำคัญ แค่ฉันรู้ว่านายเป็นคนทำร้ายจีมินก็พอแล้ว"
"ฉันไม่ได้ทำ!!"
"แต่บนนี้มันมีแค่นายคนเดียว"
"แต่ฉันไม่ได้ทำ!!" ยังจะเถียงอีก คนมันก็มีอยู่แค่เนี่ย
"นายชื่อยุนกิสินะ"
"นายรู้จักชื่อฉันได้ไง"
"ฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอก.."
"จะบอกครูหรอ? ครูที่นี่ไม่สนใจเรื่องแบบนี้อยู่แล้วนิ"
"บอกตำรวจ"
"ห้ะ?"
"ถ้าไม่อยากให้ฉันบอกตำรวจ.."
"..."
"นายต้องมาเป็นคนใช้ฉันสามเดือน"ผมพยายามคิดหาวิธีที่จะไม่ให้คนๆนี้มีเวลาเยอะ เดี๋ยวจะไปยุ่งกับจีมินอีก วิธีนี้แหละคงดีที่สุดแล้ว
"ว่าไง?"
"เออ!!"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ"
==Jimin==
"ไอโฮปปปป มาช่วยกูยกอาหารหน่อย"พี่โฮปเล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟังเสร็จก็ถูกพี่จินเรียกให้ไปยกอาหาร ทำให้ตอนนี้ผมอยู่กับยุนกิแค่สองคน
"นายตั้งใจทำแบบนี้กับฉันหรอยุนกิ"
"ฉันไม่ได้ทำ"
"หึ.."
"ต่อให้ฉันเกลียดนายขนาดไหน ฉันก็ไม่มีทางใช้วิธีสกปรกแบบนี้"
"แล้วใครทำ"
"ฉันไม่รู้ แต่ฉันไม่ได้ทำ.."เสียงของยุนกิดูอ่อนลงจนทำให้ผมเกือบเชื่อ แต่ผมก็ยังเชื่อไม่สนิทหรอก เพราะยุนกิก็เป็นคนนึงที่คิดร้ายกับผมไม่ใช่หรอ จะให้เชื่อเต็มร้อยคงไม่ได้หรอก
"แล้วนายไปอยู่บนดาดฟ้าทำไม"
"ฉัน.."
ตอนนี้ยุนกิกับพี่เจโฮปกลับบ้านไปแล้ว ตอนนี้ผมยังคงค้างคาใจเรื่องกระถางต้นไม้นั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่ยุนกิเล่ามันดูเป็นเรื่องที่น่าเชื่อทุกอย่าง แต่ผมก็ยังไม่อยากเชื่อหรอก ถ้ายุนกิไม่ได้ทำแล้วจะไปตกลงกับพี่โฮปทำไมเรื่องเป็นคนใช้สามเดือน
พี่จินบอกว่าพรุ่งนี้จะไปบ้านพี่นัมจุนเพราะพรุ่งนี้วันเสาร์ ผมเลยขอไปด้วยเพราะว่าอยู่แต่ในบ้านมันน่าเบื่อ ที่สำคัญคืออยากจะไปหาแทฮยอง คิคิ พรุ่งนี้เจอกันน้าแทฮยองงง
ดังนั้นตอนนี้ผมต้องนอนครับ เดี๋ยวหน้าจะหมองหมด จะเจอหน้าแทฮยองแบบนั้นไม่ได้หรอกกก
"มาแล้วอ่อมึง อ้าวจีมินมาด้วยอ่อ" พี่่นัมจุนออกมาเปิดประตูให้พี่จินแล้วก็ทำหน้าตกใจนิดหน่อยเมื่อเห็นผม
"เห็นน้องมันเบื่อไอ่ะ เลยเอามาด้วย"
"อ่อ มึงเราไปซื้อของมาทำกับข้าวกัน"
"ไปดิ"ผมได้ยินพี่จินพูดตอบพี่นัมจุนเสร็จผมก็ตั้งท่าที่จะเดินออกไปซื้อของแต่พี่นัมจุนห้ามไว้
"จีมินรออยู่นี้แหละ เดี๋ยวพี่ไปกับจินสองคน ฝากเฝ้าบ้านด้วย" อ้าว นี่กูเป็นหมาเฝ้าบ้านป่ะครับ เฮ้ออ แล้วแทฮยองไม่อยู่บ้านสินะ ถึงไม่มีคนเฝ้าบ้านน่ะ
'กึกๆกุกๆกักๆ'
ผมกำลังนั่งดูทีวีอยู่ในบ้านของพี่นัมจุนเพลินๆ เอ่อ..จะบอกว่าเผลอหลับก็ว่าได้ แต่ได้ยินเสียงดังออกมาจากในห้องครัวก็ต้องตกใจ ก็ที่บ้านพี่นัมจุนไม่มีใครอยู่นี่ดิ หรือว่าจะเป็นโจรรรร!!
คิดได้ดังนั้นผมก็ลุกขึ้นไปหยิบไม้กวาดที่พอจะเป็นอาวุธได้ก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องครัวอย่างเบาเพราะเดี๋ยวไอโจรมันจะรู้ตัวซะก่อน ตอนนี้ผมกำลังเดินเข้าเขตของห้องครัวแล้ว
"ตายซะเถอะไอโจร อ้ากกกก!! "ผมพูดขึ้นก่อนจะเอาไม้กวาดฝาดงไปที่ไหล่ของไอโจรนั่น
"โอ้ยยย!!" ไอโจรนั่นร้องออกมาเสียงดัง ทำให้ผมต้องตกใจเล็กน้อยเพราะเสียงแม้งคุ้นเหลือเกิน
"แทฮยอง!!"นี่กูทำอะไรลงไปปป กูเอาไม้กวาดตีเจ้าของบ้าน
"ทำบ้าไรเนี่ย"
"มึงมาอยู่นี่ได้ไง"
"กูต้องถามมึงมากกว่าว่ามาอยู่นี่ได้ไง นี่มันบ้านกู"เออว่ะ
"กูมาหาพี่นัมจุนอ่ะ"
"เออ"
"ด เดี๋ยว!"
"อะไร"
"หน้าผากมึงไปโดนอะไรมา"
"..."
"ไม่ใช่..เพราะช่วยกูใช่มั้ย?"
"..."
"ช ใช่มั้ย"
"กูจะไปช่วยมึงตอนไหน"
"เออสินะ จองกุกเป็นคนช่วยกูไว้นิ"
"..."
"ไม่ใช่เพราะกูหรอก.. ให้กูทำแผลให้นะ"
"ไม่ต้องยุ่ง"แทฮยองพูดจบก็เดินขึ้นห้องไปเลย
"พี่นัมจุนครับ"
"ว่าไงจีมิน"
"มีกล่องปฐมพยาบาลมั้ยครับ"
"มีๆ เอาไปทำไรอ่ะ?"
"หน้าผากแทฮยอง.."
"อ้าวเจอกันแล้วหรอ? เดี๋ยวพี่ไปหยิบมาให้ รอแปป"
หลังจากที่เราทั้งสามคนกินข้าวกันเสร็จผมก็ถามพี่นัมจุนทันทีว่ามีกล่องปฐมพยายามมั้ย ผมว่าจะไปทำแผลให้แทฮยองมันน่ะ พี่นัมจุนก็หยิบมาให้
ตอนนี้ผมเดินมาถึงหน้าห้องแทฮยองเรียบร้อยแล้ว ผมค่อยๆเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปก็เห็นว่าแทฮยองมันหลับอยู่ ผมนั่งลงข้างอีกคนที่หลับอยู่แล้วเริ่มเปิดกล่องพยาบาลเพื่อทำแผล
"มึงหลับก็ดีล่ะ กูจะได้ทำแผลได้"
"ถึงแผลนี้จะไม่ใช่เพราะกูก็เหอะ.."
"เฮ้อออ มึงหลับลึกจัง"
"ไม่รู้สึกตัวเลยหรือไงเนี่ย"
"อ้ะ เสร็จแล้ว"
ผมทำแผลไปพลางบ่นคนที่นอนหลับอยู่ไปคนเดียว เขาหลับลึกตลอดเลยสินะ ขนาดผมเข้ามานั่งทำแผลให้ยังไม่รู้สึกตัวอีก ผมจัดการติดพลาสเตอร์ลงตรงแผลแล้วเก็บของลงกล่องให้เรียบร้อย
"ทำไมกูรู้สึกว่ามึงเป็นคนช่วยกูนะ.."
"ไม่ใช่เพราะช่วยกูจริงๆน่ะหรอ.."
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น